Petrovaradinska priča
Petrovaradinska tvrđava se nalazi u mestu Petrovaradin na obali Dunava
i obroncima Fruške gore. 1692. godine izaslanik cara Leopolda I
Habzburškog knez Kroj postavio je kamen temeljac Petrovaradinske tvrđave,
na ruševinama srednjovekovnog utvrđenja na uzvisini 40 metara iznad
Dunava. Nova tvrđava sastojala se od Gornjeg i Donjeg grada, imala je
visoke bedeme i bila okružena šančevima s vodom. Iz naselja
Petrovaradinski Šanac na suprotnoj strani Dunava izrašće vremenom
Novi Sad.
Izgradnja tvrđave, po projektu francuskog vojnog arhitekte Sebastijana
Vobana, trajala je punih 88 godina, sve do 1780. Izgradnju su vodili
austrijski vojni arhitekti. Tvrđava je izgrađena na 112 hektara, na uzvišenju
koje dominira okolinom. Bila je neosvojiva za ondašnju ratnu tehniku i već
tada je dobila naziv Gibraltar na Dunavu.
Nakon Prvog svetskog rata, Petrovaradinska tvrđava ulazi u sastav
novoformirane države Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Kako su,
razvojom vojne tehnike, tvrđave sagrađene tokom 17. i 18. veka izgubile
svoj strategijski značaj i namenu, vojni vrh odlučuje da se potpuno ili
delimično sruše tvrđave u Beogradu, Osijeku, Brodu, Rači, Karlovcu...
na listu za rušenje bila je i Petrovaradinska tvrđava. Pukovnik Dragoš
Đelošević, čovek koji je bio zadužen ovaj nezahvalan posao, naredio je
rušenje ovih tvrđava ali je poštedeo te sudbine Petrovaradinsku tvrđavu.
Govorilo se da ju je poštedeo jer mu je bila "suviše lepa da bi je srušio".
Kao isključivo vojni objekat, Petrovaradinska tvrđava služila je sve
do 1948. godine. Pod zaštitu države stavljena je 1951. godine, od
kada predstavlja kulturni i turistički objekat.
Bus ostavljamo u podnožju i penjemo se pešice, hladno je i pomalo
klizavo.
Kroz zidine vidi se zaleđeni Dunav.
Sad nećemo svraćati u elitni restoran "Leopold" s najlepšim
pogledom na Dunav
Panoramska mapa tvrđave.
Nakon obilaska muzeja, vodič nas vodi u podzemne vojne galerije.
Sagrađano je 16 km katakombi Petrovaradina, 16 km tunela do
četiri nivoa u dubinu od čega obilazimo jedan kilometar, niz i uz
stepenice i po neravnom podu, slabog osvetljenja, sporo.
U „Galeriji itd“ ispod sata Aleks Bermet (Nenad Ratković Bemet)
u vojvođanskoj nošnji održava degustaciju bermeta i vina.
Ko želi, ruča u odličnom restoranu „Terasa“,
uzela sam pastu.
Stari prijatelj poklanja mi akvarel za susret i novu godinu.
5 Komentari |
0 Trekbekovi